Podpisałam

wysłane do córy zdjęcie " kot zdechł" i w odpowiedzi dostałam opeer, że aż się oburzyłam, żart może niezbyt przedni, ale skąd podejrzenie, że mogłabym do kogokolwiek, a zwłaszcza do niej przesyłać zdjęcie nieżywego zwierzaka. W każdym razie Kevin podczas upałów polegiwał w najdziwniejszych miejscach i przybierał niespotykane do tej pory u niego pozy. Dni wolne, można powiedzieć zmarnowałam. Miał być rower, jezioro, dowolnie daleko, może sobotnia wędrówka Dwa z nich spędziłam w rozgrzebanym łóżku, sięgnęlam z rańca po wypożyczony wcześniej stosik z biblioteki i przepadłam. W sobotnie południe zmuszona przez miauki kota, któremu zachciało się, mam wrażenie najbardziej śmierdzących puszek, maxi natural z Biedry, wyczlapałam na żar, do najbliższego sklepu, z kilkoma puszkami w ręku, patrzyłam na te pełne wózki i otaczający mnie burdel dookoła, złapałam jeszcze tylko jakieś picie i szybko do domu, do zostawionych na łóżku fantazji. Do wczorajszego południa ostatni tom zakończyłam, z ulgą, bo ileż czasu można na kanapie spędzać i z rozczarowaniem, powrót do zwyczajności i róznych niewesołych myśli. Na działkę marsz, musztrowałam się w duchu. Kłódka mi się ostatnio zbiesiła i nie mogłam jej zamknąć toteż tylko zawisła, a jako kamuflażu uzyłam dzikiego groszku pnącącego się obok w wielkiej obfitości, jednak gdyby ktos tylko puknął niechcący... O działce nie mam wielkiej ochoty pisać, jedna wielka porażka. Pomidory które kupiłam wiosną od jednego paskudnego dziada, nie dość, że drogie okazały się pomidorami czereśniowymi ? Koktajlowe to są bodaj małe krzaczki, te są normalnej wielkości, tylko malutkie pomidorki mają, przyznać muszę że smaczne i słodkie. Na domiar zaraza je zaatakowała, gnojówka z pokrzyw, drożdże, trzeba by pewnie chemią je potraktować, wywalam co rusz jakiś krzak. Fasolkę, slimory, w trzech miejscach miałam, wyżarły do gołych łodyg, obsypywałam granulkami, ale co chwila deszcz, w końcu machnęłam ręką. Z plusów,stara róza którą z pewną obawą mocno przycięłam wiosną, bo gruba, łysa, wysoka łodyga, mająca przez cały sezon góra trzy czerwone różyczki, obsypała się taką ilością kwiatów, że patrzyłam  na nią z  niedowierzaniem. Próbowałam doczytać o rózach, ale jest masa informacji, a ja nawet nie wiem, jaka  przedstawicielka rosnie mi po płotem, wiem teraz, że lubi cięcie. Krzaczek nie wiadomo czego, dwa lata temu posadzony, nie rosnący, chorowity w wyglądzie, przesadziłam, w przeciągu paru tygodni, ożył, urośł, zobaczymy tylko jak przetrwa zimę. Z wyprzedażowych kwiatków kupiłam doniczkę z dwiema nędznymi listeczkami brunei, stała i stała a teraz, każdy liśc nieomal jak moja głowa, olbrzymka.                     Wycieczki sobotnie przestały mnie bawić, jakoś nie mam ochoty na spotykanie A. Jestem zła na siebie, wiadomo, ale jak można decydować za kogoś na podstawie rozmowy sprzed kilku miesięcy ? W dodatku kiedy przyszło do rozliczeń,(zpisała, zapłaciła) okazało się, że wrześniowy rajd nie ma sponsora i automatycznie impreza podrożała o kilka stów, i koszt, który wcześniej było dla mnie jeszcze do przełknęcia, stanął mi w gardle.  Słuchanie A. o jej ostatnich zakupach, jest gadżeciarą, najnowszy telefon, zegarko-komputerek, gadający kask,  nagle zaczął mnie drażnić, och zazdrość pewnie przeze mnie przemawia. Jej brakuje nieco empatii a ja jestem dupą w korach, sprawić komuś przykrośc, och nie, lepiej ,zeby mi ją sprawiano. Na domiar przyszło rozliczenie za centralne, pół osiedla się wzburzyło, na fejsie wrze, wprawdzie nie mam, ale koleżanka przesyła różne info. Trzeba zapłacić sporą sumkę i nagle za sprawką nowych zaliczek czynsz wzrósł niebotycznie. Mama, potem córa wprawdzie zaoferowały wsparcie, grzecznie odmówiłam,zawsze sobie radzę.

Różyczka ma aksamitne płatki, delikatny zapach i jakby podwójne środki :)