A horror movie

 Oglądałam wczoraj przed zasnięciem pierwszy odcinek serialu na Netfixie: Przełom. Obrazowo pokazano tam jak nie wiadomo kto małym nożykiem zabija przypadkowych przechodniów, w tym dziecko. Jest druga w nocy, budzi mnie hałas, niewątpliwie dobiegający z mieszkania, jakby brzęknięcie talerzyka, lub szklanki. Wiadomo jak się człek raptownie budzi, mija chwila zanim oprzytomnieje bardziej. Zastanawiam się kot ? Ale jak kot, sprzątnęłam kuchnię wieczorem, ani okruszka nie zostawiając, jakby na poparcie mojego toku rozumowania spod kołdry wygrzebuje się ciepłe futerko siada na brzegu łóżka i strzyże uszami. Wygląda na to, że sypiam czujniej od kota. Siadam na łóżku, za przykładem kota staram się łowić dzwięki. Boże drzwi od mieszkania nie są zamknięte, czasami mi się to zdarza, następna myśl przecież drzwi zewnętrzne od klatki są też od paru dni zepsute, wejść może każdy. Wyobraziłam sobie ciemną postać kryjącą się gdzieś w mieszkaniu. Moja pierwsza myśl, żeby wstać, pozapalać światła ustąpiła decyzji, że jeżeli ktoś czai się z nożem w ręku niech mnie podziabie w łóżku, niech nie leżę pózniej we krwi na zimnej podłodze. A może jak się nie będę ruszać, wezmie co chce i pójdzie dalej. Prawie nie oddychałam. Rano byłam baaardzo niewyspana :)